معلمان
زحمتکش ایرانی از حقوق اولیه خود محرومند؛ ماهها حقوقمان را نمی دهند و علیرغم
اینکه عمر و هستی خودمان را برای رشد و تربیت جوانان این مرز و بوم هزینه می کنیم؛
اما باز هم منزلت فرهنگیان در این کشور مدنظر قرار نمی گیرد. معلمان پیش دبستانی؛
فرهنگیان بازنشسته؛ معلمین حق التدریسی همه و همه از حقوق خود محرومند.
این
تازه بخشی از دردهای جامعه فرهنگیان ایران است. دانش آموزان ما فضای آموزشی
ندارند؛ در برخی از استانهای کشور از جمله سیستان و بلوچستان و خراسان هنوز هم
کلاسهایی هست که از داشتن وسیله گرمایشی یا سرمایشی محروم است. حتی هنوز هم
کلاسهایی در کپرها تشکیل می شود که دانش اموزانش از داشتن نور هم محرومند. در
بسیاری از کلاسهای درسی به دلیل کهنگی ساختمانها؛ جان دانش آموزان در خطر است.
همکاران
ما از جمله آقایان عبدی؛ بداقی و باغانی را به اتهامهای ساختگی دستگیر می کنند و
روانه زندانها می سازند.
راستی
سهم فرهنگیان و دانش آموزان این مملکت از پولهای آزاد شده چقدر است؟ هنوز پولها
آزاد نشده خرج خرید هواپیما و سرمایه گذاری کمپانی های بزرگ سایر کشورها می شود.
در
چنین اوضاع و احوالی ما با چه امیدی پای صندوقهای رای برویم؟ در این سالیان که رای
داده ایم چه چیزی تغییر کرده که حالا به آن امید ببندیم؟ ما خواهان تامین معیشت و
منزلت فرهنگیان کشور؛ آزادی کلیه همکارانمان از زندانها و برخورداری فرزندانمان از
حق آموزش رایگان هستیم.
ما معلمین شرق تهران در این انتخابات شرکت نمی
کنیم و رای نمیدهیم و ازدوستان و همکاران خود می خواهیم که پای صندوقهای رای
نروند.
جمعی ازمعلمین شرق تهران 15بهمن 1394
******
آدرس كانال تلگرام : http://telegram.me/CampaignActivistsTeachers
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر